Við vitum að Guð er raunverulegur vegna þess að hann hefur opinberað sig fyrir okkur á þrjá vegu: í sköpun, í orði hans, og  í syni hans, Jesú Kristi.

Aðal sönnunin um tilvist Guðs er einfaldlega að skoða hvað hann hefur gert. „Ósýnileg vera hans, eilífan mátt og guðdómstign má skynja og sjá af verkum hans allt frá sköpun heimsins, þannig eru menn án afsökunar“ (Rómverjabréfið 1,20). „Himnarnir segja frá Guðs dýrð,
festingin kunngjörir verkin hans handa.“ (Sálmur 19,2)

Ef ég fyndi úr liggjandi á götunni myndi ég ekki halda að það hefði einfaldlega orðið til þarna.  Ég myndi gera ráð fyrir því að einhver hefði týnt því, að einhver hefði hannað það, að það væri hugsun og tilgangur á bakvið hönnun úrsins. Smíði úrs er nákvæmt verk, en smíði alheimsins miklu nákvæmari. Tími heimsins er ekki fundin út með því að horfa á klukku, heldur reglulegan snúning jarðarinnar. Við sjáum því að heimurinn stórkostleg sköpun sem leiðir rökin að stórkostlegum skapara

Ef ég fyndi kóðuð skilaboð myndi ég leita að einhverjum sem gæti hjálpað mér afkóða skilaboðin. Ég myndi álykta að einhver bjó til kóðann og sendi mér. DNA kóðin sem við berum í líkama okkar er mjög flókin, jafnvel færustu vísindamenn eru sammála um það.  Er það ekki sterk vísbending um einhver hafði skrifað kóðan fyrir DNA í líkama okkar. Einhver sem mjög stór og mikil hönnuður. Guð.

Ekki aðeins hefur Guð gert allt svo vel í hinum efnislega heimi, heldur hefur hann líka sett eilífðina í hjarta hvers manns. (Prédikarinn 3.11) Mannkynið skynjar að það sé eitthvað meira til staðar en það sem augað sér. Eitthvað sem hærra og meira en mannlegur hugur getur skilið.

Sérhver menning hefur haft til hliðsjónar ákveðin siðferðisleg gildi eða lög. Þau er ótrúlega svipuð milli mismunandi menningartíma. Tildæmis, hugsunin um kærleikann er yfirleitt í hávegum höfð  á meðan lygi er fordæmd. Þessi sameiginlegu siðferðislög, þessi alþjóðlegi skilningur  á réttu og röngu bendir til þess að yfirnáttúruleg vera hafi gefið okkur þessi viðmið.

Á sama hátt, fólk um allan heiminn, óháð menningu, hafa alltaf haft einhverskonar form tilbeiðslu. Það er tilbeðið getur verið mismunandi, en tilfinningin um æðri kraft er óumdeilanlegur partur af því að vera mennskur. Þessi þrá að tilbiðja kemur heim og saman við þá staðreynd að Guð skapaði okkur í sinni mynd. (1 Mósebók 1.27)

Guð hefur einnig opinberað sig fyrir okkur í gegnum orð hans, Biblíuna. Í gegnum ritninguna getur við séð að tilvist Guðs er sýnd sem óyggjandi staðreynd. ( 1 Mósebók 1.1  2 Mósebók 3.14) Þegar Benjamin Franklin skrifaði ævisögu sína var  hann ekki að eyða tíma sínum í að sanna að hann væri til. Sama er með Guð. Hann er eyðir ekki miklum tíma í Biblíunni  að sanna að hann sé til. Að sjá lífsbreytandi eðli Biblíunnar, heiðarleika hennar og þau kraftaverk sem þar gerðust, ætti að vera nóg hverjum og einum til að lesa hana nánar

Þriðja leiðin sem Guð opinberaði sig var í syni hans, Jesú Kristi (Jóhannes 14:6-11). „Í upphafi var Orðið: Og Orðið varð hold,hann bjó með oss, fullur náðar og sannleika og vér sáum dýrð hans, dýrð sem sonurinn eini á frá föðurnum“(Jóhannesarguðspjall  1:1,14, sjá einnig: Kól 2:09).

Jesús átti stórkostlegt líf. Hann hélt öll lög gamla testamentisins fullkomlega og uppfyllti spádóma varðandi Messías. (Matteusarguðspjall 5.17)  Hann sýndi mikla samúð og gerði mörg kraftaverk á almannafæri til staðfesta sem hann sagði. Það sýndi líka Guðdómleika hans (Jóhannesarguðspjall 21, 24-25) Þrem dögum eftir krossfestingu sína, reis hann upp frá dauðum. Það var staðfest af hundruðum sjónarvotta ( 1 Korintubréf 15,6) Þessar sögulegu heimildir vitna um hver Jesús er. Eins og Páll postuli sagði „…Eigi ætla ég að honum hafi dulist neitt af þessu enda hefur það ekki gerst í neinum afkima.“ (Postulasagan 26,26)

Við skiljum að það verða alltaf til efasemdamenn sem hafa eigin hugmyndir um Guð og vilja lesa vísbendingar um það. Og það alltaf einhver sem lætur ekki sannfærast sama hversu mikil  sönnun er staðar (Sálmarnir 14:01). Þetta snýst allt um trú. (Hebreabréfið 11:06).